Η ανθρώπινη κλωνοποίηση βρίσκεται προ των πυλών!

Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τη θεματική ενότητα Επιστήμη-Τεχνολογία που επεξεργαζόμαστε αυτές τις μέρες στην τάξη.Το θέμα συνδέεται και με την ενότητα Γενετική-Κλωνοποίηση που θα δούμε στη συνέχεια.(Μπορείτε να βρείτε υλικό για την ενότητα στην Ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας.)

Η ανθρώπινη κλωνοποίηση βρίσκεται προ των πυλών!!

Η ανάπτυξη της τεχνολογίας οδήγησε στη ραγδαία  ανάπτυξη των Βιολογικών επιστημών και στη δυνατότητα παρέμβασης του ανθρώπου σε διάφορες βιολογικές διαδικασίες. Αποκορύφωμα της ανάπτυξης αυτής είναι η διαδικασία της κλωνοποίηση, η δημιουργία δηλαδή κλώνων, όμοιων γενετικά προϊόντων. Η ολοκλήρωση της χαρτογράφησης της αλυσίδας του ανθρώπινου DNA είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας. Πολλοί επιστήμονες, από όλο τον κόσμο, υποστηρίζουν το γεγονός ότι η κλωνοποίηση του ανθρώπου είναι θέμα χρόνου, αφού οι σχετικές τεχνικές φαίνεται να έχουν τελειοποιηθεί.
Η κλωνοποίηση σήμερα, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:
την αναπαραγωγική κλωνοποίηση και την θεραπευτική κλωνοποίηση.
Η αναπαραγωγική κλωνοποίηση είναι η τεχνική της κλωνοποίησης η οποία συνίσταται στη μεταφορά του πυρήνα ενός σωματικού (μη γεννητικού) κυττάρου σε ένα ωάριο από το οποίο έχει αφαιρεθεί ο πυρήνας του. Με την τεχνική αυτή το «νέο ωάριο» περιέχει ποσοτικώς το DNA που υπάρχει μετά τη φυσιολογική σύζευξη ωαρίου - σπερματοζωαρίου. Στη συνέχεια το νέο αυτό ωάριο δέχεται ερεθίσματα –ηλεκτρικά ή χημικά– και μπορεί να αρχίσει να πολλαπλασιάζεται, όπως συμβαίνει στο φυσιολογικώς γονιμοποιημένο ωάριο και δημιουργεί ύστερα από μερικές ημέρες μια κρίσιμη μάζα, που καλείται «βλαστοκύστη». Αυτή η βλαστοκύστη, εάν φιλοξενηθεί στη μήτρα ενδέχεται να συνεχίσει την εμβρυϊκή ανάπτυξη και να καταλήξει στη γέννηση ενός νέου οργανισμού, του «κλώνου».     Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου αυτής είναι μηδαμινή καθώς κυμαίνεται από 0,5% ως 3%  επιτυχία.
Η πρώτη απόπειρα κλωνοποίησης ενός ζωντανού οργανισμού έγινε από τον Ian Wilmut και την ερευνητική του ομάδα στο Ινστιτούτο Roslin της Σκωτίας το 1996, με επιτυχία, σε ένα προβατάκι που το ονόμασαν Dolly. Η ζωή τις Dolly κυλούσε καλά, υπό την επίβλεψη επιστημόνων, αλλά σύντομα παρουσίασε πρόβληματα υγείας και πέθανε σε ηλικία έξι ετών ενώ ο μέσος όρος ζωής ενός προβάτου είναι τα 12 χρόνια.
Στη θεραπευτική κλωνοποίηση μικρές ομάδες κυττάρων κατευθύνονται γενετικά ώστε να αναπτύξουν οποιουδήποτε τύπου ιστό, όπως είναι για παράδειγμα ο καρδιακός ή ο νεφρικός. Επίσης, επιχειρείται η παρασκευή χρήσιμων πρωτεϊνών, όπως είναι η ινσουλίνη από κύτταρα παγκρέατος που αναπτύσσονται σε εργαστηριακές καλλιέργειες. Ήδη έχουν δημιουργηθεί από βλαστοκύτταρα νευρικός, καρδιακός και αιμοποιητικός ιστός, με αποτέλεσμα να ανοίγονται νέοι ορίζοντες στη θεραπεία σοβαρών και ανίατων ασθενειών.
Οι επιστήμονες δεν έρχονται αντιμέτωποι με τις μεγάλες δυσκολίες των πειραμάτων τους μόνο, αλλά και με τις διάφορες θρησκείες οι οποίες είναι κάθετα αντίθετες με την ιδέα της κλωνοποίησης καθώς υποστηρίζουν πως ο άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να παίξει το ρόλο του δημιουργού και να διορθώνει τις ατέλειες της φύσης. Παρόλ’ αυτά έχει το δικαίωμα η στενή ηθική να μας στερήσει την ευκαιρία που μας δίνει η θεραπευτική κλονοποίηση για τη θεραπεία ανίατων ασθενειών;
Το μόνο σίγουρο είναι πως η ανθρώπινη κλωνοποίηση βρίσκεται προ των πυλών. Εάν όμως  δεν γίνουν αποδεκτοί οι βασικοί κανόνες βιοηθικής  για την ορθή εφαρμογή της, είναι πιθανό να προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματα τόσο στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, όσο και στις φιλοσοφικές τους απόψεις για την ίδια τη ζωή.
Ραφαέλα Ιερείδη
Γ΄3