Ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας

Η ποίηση ως εξεταστέο μάθημα

Έντιμε κύριε Υπουργέ,
    (όπως καλά διδαχθήκαμε στο σχολείο,το «έντιμε» είναι η σωστή προσφώνηση-τη χρησιμοποιώ λοιπόν εδώ) έχω να σας εκφράσω ένα παράπονό μου για τη γ΄λυκείου.
     Λοιπόν,έντιμε κύριε Υπουργέ, έχω να σας εκμυστηρευτώ κάτι: όλα αυτά τα χρόνια στο γυμνάσιο-λύκειο τα «Νέα Ελληνικά» ή αλλιώς τα «Κείμενα» ήταν αυτό που λέμε από τα αγαπημένα μου μαθήματα. Το ποίημα ήταν ένα όλο,σύνολο λέξεων μυστηριώδες και μαγευτικό.Προσέξτε,έντιμε κύριε Υπουργέ, το χρόνο που χρησιμοποιώ: «ήταν». Γιατί «ήταν» θα αναρωτιέστε;
   Ε,λοιπόν, στη Γ΄λυκείου η ποίηση για πρώτη φορά «διδάσκεται».Ανάλυση, ανάλυση και ξανα-ανάλυση. «Αυτή η λέξη σημαίνει το τάδε, εκείνη εκεί σημαίνει κάτι άλλο». Αυτή είναι η ποίηση; Λέξεις,λέξεις και τι σημαίνουν; Έρχομαι εδώ στα λόγια ενός καθηγητή μου: «Η ποίηση είναι σαν το παιχνίδι στα χέρια ενός παιδιού. Αν το παιδί ανοίξει το παιχνίδι να δει τι έχει μέσα,στο τέλος το χαλάει και το παιχνίδι αχρηστεύεται».
    Μη με παρεξηγήσετε, δεν εννοώ να μην καταλαβαίνει ο μαθητής την ποίηση.Ας δίνονται τα απαραίτητα ιστορικά στοιχεία,το υπόβαθρο του ποιήματος και μετά ας αφήνεται χώρος στο μαθητή να καλλιεργήσει και να εκφράσει τη δική του άποψη και τα δικά του συναισθήματα.Το κακό πηγάζει από τη στιγμή που τα Νέα Ελληνικά εξετάζονται ως μάθημα στις Παγκύπριες.Θα ήταν ποτέ δυνατό οι διορθωτές να δέχονται κάθε διαφορετική άποψη των μαθητών:Και θα ήταν ποτέ δυνατό οι μαθητές να διακινδυνέψουν τις δυο-τρεις μονάδες; Καταφύγαμε,έτσι, στην ασφαλή λύση-την παπαγαλία. Αφομοιώνοντας απόψεις τρίτων-«αποδεχτές» απόψεις τρίτων- νοιώθουμε ως μαθητές σίγουροι ότι θα τις πάρουμε τις μονάδες. Χάνουμε,έτσι, στην πορεία και ένα από τα ζητούμενα: την ανάπτυξη της κριτικής μας σκέψης.
    Τη φετινή χρονιά έχουμε μπροστά μας μερικά από τα πιο ωραία ποιήματα που έχουν αναδείξει τα ελληνικά γράμματα. Ε,λοιπόν έντιμε κύριε Υπουργέ, δε θέλω να παπαγαλίζω τον Ελύτη. Θέλω να κρατήσω τη μαγεία που κρύβει ξεχωριστά μόνο για μένα,μόνο για τον καθένα.Θέλω να διαβάζω τα ποιήματά του και να ακούω το γαργάρισμα του νερού στις φράσεις του και να ονειρεύομαι τα ελληνικά νησιά βυθισμένα στο Αιγαίο του.Ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Καβάφης, ο Ρίτσος, όλοι οι ποιητές, έντιμε κύριε Υπουργέ, δε γράφανε σκόρπιες λέξεις. γράφανε ποιήματα.
Αντριανή Κελίρη


Σχόλιο:Με τέτοια παιδιά πώς να μην είμαστε αισιόδοξοι για το αύριο;
Μπράβο Αντριανή μου!